Ina Vandewijer studeerde Germaanse talen en woonde en werkte twee jaar in Zuid-Afrika. Hoewel ze nu twee kinderen heeft en al een hele tijd weer in België woont, blijven reizen en natuur belangrijk, ook in haar boeken. Voor ze als auteur doorbrak, had ze heel wat teksten voor magazines, vooral Vlaamse Filmpjes, en televisieprogramma's geschreven. Ze hield van boeken en bleek na een tijd ook gek op schrijven, "liefde op het eerste gezicht," zegt ze zelf. In de loop van 2005 werd ze aangesteld als nieuwe uitgever voor de imprints Afijn en Tingel, nadat ze bij Clavis al een aantal jaren pers en promotieverantwoordelijke was. Ina Vandewijers debuut "Witte pijn" werd in 2000 bekroond met de Prijs Knokke-Heist Beste Jeugdboek. Het jaar daarop werd ze ook nog eens bekroond met een Boekenleeuw. De jury van de Boekenleeuw zei over "Witte Pijn": "De auteur slaagt er even goed in om de werveling van een sneeuwstorm in woorden te vatten als het licht in een iglo, even goed de drukte tijdens een schranspartij met rauw vlees als de stilte in onherbergzame sneeuwvlakten." In "De piratenkoningin" (2002, Afijn) gaat Grainne O'Maille met haar vader voor een jaar op zee. "Hartsteen" (2002, Afijn) speelt zich ook af in een ver land, in het verre verleden van de vikingen. En in "Merg en bloed" (2002, Afijn) keert ze terug naar de Inuit uit haar debuut. Met dit boek haalde ze in 2003 als enige Vlaming shortlist van Gouden Uil.
“Er is nog iets waar ik van hou: verre bestemmingen. In Zuid-Afrika proefde ik al van een onbezorgd leven, ver weg van alle stress. Ik hou ervan andere oorden op te zoeken. Maar je zal me niet onmiddellijk in steden vinden, wel tussen bergen en op grote vlakten. Ik hou van ruimte en vrijheid. Daarom ben ik ook zo gefascineerd door de noordpool. Oneindig witte sneeuw- en ijsvlakten en een volstrekte rust. Enkele jaren geleden had ik een tocht gepland met een ijsbreker door het hoge Noorden van Canada. Op het laatste moment werd de reis afgeblazen. Daar heb ik nog altijd spijt van. (davidsfonds.be)”